Wellicht de allernieuwste adult fantasy hype, het debut boek van Evan Winter: The Rage of Dragons. Het wordt geprezen voor de schrijfstijl, het verhaal en voor de personages. Het boek was al eerder uitgegeven door Evan Winter zelf, maar is vorig jaar opnieuw uitgegeven door Orbit. Als je het boek nog niet kent, zal ik hier even een korte beschrijving zetten:
Game of Thrones meets Gladiatorin this debut epic fantasy about a world caught in an eternal war, and the young man who will become his people's only hope for survival.
The Omehi people have been fighting an unwinnable fight for almost two hundred years. Their society has been built around war and only war. The lucky ones are born gifted. One in every two thousand women has the power to call down dragons. One in every hundred men is able to magically transform himself into a bigger, stronger, faster killing machine.
Everyone else is fodder, destined to fight and die in the endless war. Young, gift-less Tau knows all this, but he has a plan of escape. He's going to get himself injured, get out early, and settle down to marriage, children, and land. Only, he doesn't get the chance. Those closest to him are brutally murdered, and his grief swiftly turns to anger. Fixated on revenge, Tau dedicates himself to an unthinkable path. He'll become the greatest swordsman to ever live, a man willing to die a hundred thousand times for the chance to kill the three who betrayed him.
Laat ik beginnen met mijn algemene mening over het boek. Ik denk niet dat het de hype waard is. Het boek werd geprezen door ontzettend veel booktubers en het maakte me ontzettend enthousiast. Ik lees steeds meer adult fantasy en kon niet wachten om deze wereld te ontdekken. En hoewel dat ook gebeurt in dit boek, was ik niet overtuigd door het verhaal zelf. We leren Tau kennen en hij heeft een interessant verleden. We beginnen in de situatie waarin hij nu is en gaan dan verder naar een school setting, wat normaal een van mijn favoriete settings in een boek is. Maar deze keer... Ik had niet het idee dat de school goed genoeg ontwikkeld was. Ik had graag meer erover willen leren en meer interacties willen zien. Het heeft veel elementen die wel erg goed zijn, maar het boek springt ook heel erg van belangrijk punt naar belangrijk punt, zonder dat je daartussen van de wereld en personages leert houden. Het boek is ongeveer 65 procent vecht scenes, wat me erg tegenviel. Ik ben zelf niet iemand die erg van vecht scenes houdt en ik merkte dat ik er liever overheen las dan er aandacht aan besteedde.
Natuurlijk zijn er ook goede punten aan dit boek. Zo was de schrijfstijl makkelijk te begrijpen en zorgde het ervoor dat ik het boek niet kon neerleggen. Hoewel ik niet volledig overtuigd was door het verhaal, hield de schrijfstijl me gevangen. Het boek heeft ook ontzettend korte hoofdstukken, vaak zijn ze 3 tot 6 pagina's, waardoor je heel makkelijk nog even een extra hoofdstukje leest.
Verder kon ik Tau niet uitstaan, maar was hij daardoor ook een heel interessant personage. Hoe veel ik me ook ergerde aan hem, hij zorgde er ook voor dat ik interesse had in hoe het verhaal zich verder ontwikkelde en hoe zijn personage zich zou ontwikkelen.
Ik heb het boek 'maar' drie sterren gegeven, maar ik raad het zeker aan als je Red Rising van Pierce Brown wel leuk vond, maar normaal meer van fantasy houdt. Vond je Red Rising echter geweldig, dan kan dit een beetje als een slechtere fantasy versie ervan voelen. Helaas viel ik in de laatste categorie. Toch moet ik zeggen dat ik niet kan wachten om het volgende deel te lezen, dat in juli uitkomt.