Motief X, een razend spannende misdaad thriller over een dobbelsteen serie moordenaar die al zijn slachtoffers en manier van werken volledig willekeurig kiest. We volgen een team dat probeert de moordenaar te vinden terwijl ze ook verwikkeld zijn in politieke spelletjes en zeer persoonlijke conflicten.
In Helsingborg vindt een reeks ogenschijnlijk willekeurige moorden plaats. Hoofdinspecteur Fabian Risk wordt geacht het onoplosbare op te lossen, maar ziet geen enkel verband tussen de moorden. De moord op de jonge vluchteling lijkt niet gepleegd uit vluchtelingenhaat. De dood van de man in het winkelcentrum was een wrede executie. Objectief bekeken is het niks anders dan een reeks bloedige moorden zonder motief. Maar wat als dat precies de bedoeling is? Wat als moorden het enige doel van de dader is? En hoe ontmasker je dan een moordenaar zonder motief? Fabian Risk wordt echter afgeleid van de zaak door zijn vastberadenheid om een corrupte collega te ontmaskeren en omdat hij zijn gezin bij elkaar moet proberen te houden. Terwijl de jacht op de dader steeds wanhopiger wordt, begint zijn hechte team uit elkaar te vallen.
Oh, wat was ik enthousiast voor dit boek. Het sleept je volledig mee en zorgt ervoor dat je de wereld om je heen vergeet. Alleen dit mysterie lijkt te bestaan. En er is zo veel meer dan alleen het mysterie. We leren over de politieke spelletjes die er worden gespeeld, het gaat over racisme, we zien tieners omgaan met lastige dingen. Eigenlijk was het te veel... Het nam weg van het originele verhaal en het leek alsof we alle kanten op werden gegooid. Zo veel mogelijk erbij proppen als maar kan om het boek maar relevant te maken. Helaas is er dan niet meer genoeg tijd om aspecten echt goed aan te kaarten. We zien bijvoorbeeld iemand die zelfmoordneigingen heeft, maar wanneer dit bekend wordt gemaakt, is het in ongeveer twee hoofdstukken weer opgelost en vergeten. En dan heb ik het over hoofdstukken van twee tot tien pagina's... Het maakte het hele boek zeer relevant en interessant, maar niet meteen goed. Alles leek zo afgeraffeld. We hoeven niet van elk personage alle mogelijke dieptepunten te verkennen. Beter een paar issues die goed uitgewerkt worden, dan alle mogelijkheden minimaal aankaarten.
Het liet ook weinig plek over voor de zoektocht naar wie de moordenaar nou eigenlijk was. Dat leek toch vaak wel op de achtergrond te liggen, in plaats van een prominente plek te hebben in het boek. Nu hoeft dat natuurlijk ook niet per se, maar wanneer we op het einde van het boek eigenlijk evenveel weten als na de eerste vier hoofdstukken, ben ik toch teleurgesteld en denk ik dat er meer uit het boek te halen was.
Nu ben ik misschien wel erg negatief in mijn recensie, want ik vond het oprecht een vermakelijk en verslavend boek. Het is een boek dat je vasthoudt en je meesleept. Je kan niet anders dan door blijven lezen, wie is die dobbelsteen moordenaar? Ik zou het boek ook zeker aanraden als je het niet erg vindt om dikke boeken te lezen, want als je dit boek leest, kan je niet anders dan ook het volgende boek oppakken wanneer deze uitkomt dit najaar. En dan ben je toch al gauw duizend pagina's aan het lezen voor een thriller. Het had van mij allemaal iets minder gemogen. Iets meer focus op het mysterie en iets minder op alle mogelijke dieptepunten.
Dank aan The House of Books voor het ongecorrigeerd leesexamplaar. De recensie is volledig mijn eigen mening.