Gehypet door de YA community, maar eigenlijk een adult fantasy, City of Brass kan door iedereen gelezen worden. Mocht je normaal YA lezen en interesse hebben in dit boek, er komt iets duidelijker seks in voor (maar geen specifieke beschrijvingen) en er zijn enkele uitgebreide beschrijvingen van geweld. Dit boek focust zich voornamelijk op de discriminatie en het racisme dat zich afspeelt tussen verschillende culturen in deze wereld.
Nahri has never believed in magic. Certainly, she has power; on the streets of 18th century Cairo, she’s a con woman of unsurpassed talent. But she knows better than anyone that the trade she uses to get by—palm readings, zars, healings—are all tricks, sleights of hand, learned skills; a means to the delightful end of swindling Ottoman nobles.
But when Nahri accidentally summons an equally sly, darkly mysterious djinn warrior to her side during one of her cons, she’s forced to accept that the magical world she thought only existed in childhood stories is real. For the warrior tells her a new tale: across hot, windswept sands teeming with creatures of fire, and rivers where the mythical marid sleep; past ruins of once-magnificent human metropolises, and mountains where the circling hawks are not what they seem, lies Daevabad, the legendary city of brass, a city to which Nahri is irrevocably bound.
In that city, behind gilded brass walls laced with enchantments, behind the six gates of the six djinn tribes, old resentments are simmering. And when Nahri decides to enter this world, she learns that true power is fierce and brutal. That magic cannot shield her from the dangerous web of court politics. That even the cleverest of schemes can have deadly consequences.
After all, there is a reason they say be careful what you wish for...
Ik hield van de verschillende culturen van het midden oosten ontdekken en meer variëteit in fantasy te zien. Helaas waren de culturen niet heel goed ontwikkeld en voelde het af en toe of ze er meer waren om de gebouwen te beschrijven dan dat ze echt iets toevoegden aan het zijn van de bevolking. Natuurlijk hou ik er wel rekening mee dat dit haar eerste boek was en ik verwacht ook alleen maar verbetering in hoe er met de culturen wordt omgegaan in de overige twee delen van deze trilogie. Hetzelfde geldt voor de magie. Ik snap dat het een 'soft magic system' is en daar heb ik geen problemen mee, maar af en toe verwarde het me heel erg waarom Nahri, onze hoofdpersoon, af en toe wel dingen kon en op andere momenten niet. Misschien is dit duidelijker wanneer ik het boek opnieuw lees omdat ik wellicht dingen heb gemist, of misschien wordt dit gewoon duidelijker in de komende boeken.
Het verhaal zelf was niet heel speciaal of anders dan je vaker ziet, maar het greep me vast en ik wilde niet stoppen met het boek lezen. De wereld eromheen was zo speciaal en ik hou van al die imperfecte personages. Persoonlijk denk ik ook dat dit boek racisme en discriminatie beter aankaart dan de meeste fantasy boeken die ik heb gelezen, wat wellicht ook ermee te maken heeft dat dit echt het belangrijkste in dit boek is in plaats van een bijkomend plot.
Ik zou het boek aanraden als je het niet erg vindt dat het begin een beetje langzamer is en je open staat voor een boek over culturen, discriminatie en racisme. Als je toevallig Ash Princess van Laura Sebastian hebt gelezen en leuk vond, dan vindt je waarschijnlijk dit boek ook leuk. Vergelijkbare aspecten tussen de twee boeken zijn dat je een hoofdpersoon hebt die in tweestrijd is tussen haar volk en wat goed is voor zelf te blijven leven.