Ik ben altijd al een fan geweest van Pretty Little Liars en de nieuwe show The Perfectionists is al even verslavend. Hierdoor maak ik helaas wel ook vergelijkingen tussen de tv series en de boeken.
Ik had een paar problemen met dit boek. Ik had al verwacht dat het voorspellend zou zijn, zonder goede plot twisten, eenvoudige personages en een makkelijk lezende schrijfstijl die niet echt speciaal is. Dit klopte, maar dat was oké. Dat is gewoon Sara Shepards schrijfstijl.
Mijn probleem met de personages is dat echt letterlijk iedereen in dit boek elkaar het leven verpest. De jongens, de meisjes, de ouders, letterlijk iedereen. Ze zijn niet slecht of complex, maar gewoon vreselijk slechte mensen en ze doen vreselijke dingen zonder enige reden. Het was vermoeiend. Ik wil weten waarom ze die dingen doen, ik wil de gedachtengang weten! De meisjes die zogenaamd voor elkaar zorgen konden het niet laten om elke keer dat ze elkaar zagen eraan te denken dat ze elkaar toch echt niet vertrouwen. Misschien had een van die vriendinnen Nolan wel vermoord! ... Elke keer. Het maakt me een beetje bang voor Sara Shepards verleden. Hoe was haar middelbare school ervaring dat ze zo over tieners nadenkt? Want het is heel overdreven... En haar ervaring met de politie, want die doet ook nooit iets goed in haar boeken en ze vallen altijd tieners lastig. Alles oké daar...?
Dit boek gaat letterlijk over elke thuis situatie en moeilijke levenservaring die je maar kan bedenken. Drugs, alcoholverslaving, pesten, pesten vanwege sexualiteit, twee moeders / twee vaders hebben, alleen maar met school bezig zijn, verzamelwoede, niet voor jezelf kunnen zorgen, meerdere persoonlijkheden hebben, bedrog, competitie tussen vrienden, gemene stiefouders, uit je veilige bekende cirkel stappen, naaktfoto's die rondgestuurd worden, een broertje / zusje verliezen, roddels, aanrandingen, mensen gebruiken, docent-/student relatie, problemen met populariteit, gescheiden ouders, vreemdgaan, vreemdgaan met het broertje van vriendinnen, manipulatie, een beste vriend verliezen, post traumatic stress symptom, net doen alsof je iemand anders bent en helaas nog veel meer. Het is goed dat het boek deze dingen aankaart, maar omdat het er zo veel zijn en het boek zo klein is, zijn ze allemaal een beetje oppervlakkig aangekaart wat ze nog niet echt helpt. We hebben namelijk in deze 250 pagina's ook nog een moord op te lossen.
Ik vond het wel een leuk boek. Het is snel uit te lezen, vermakelijk, af en toe een beetje frustrerend, maar verwacht geen antwoorden. We hebben het immers over een Sara Shepard boek. Letterlijk geen enkel antwoord is gegeven. Persoonlijk zou ik de serie meer aanraden dan de boeken, maar aangezien je ze zo hebt uitgelezen, waarom niet beide proberen?