Normaal lees ik geen Nederlandstalige boeken, maar toen ik over dit boek hoorde, wilde ik graag een uitzondering maken. Ik kan het boek dan ook niet vergelijken met andere Nederlandstalige fantasy of YA, al lijkt me dat ook niet echt nodig. Meestal zit de Nederlandstalige schrijfstijl me tegen. Op de een of andere manier kom ik er nooit echt in. Bij dit boek was dat absoluut niet het geval. Ik hield van de schrijfstijl en het was verfrissend eens te kunnen genieten van een Nederlandstalig boek.
De setting van het boek is prachtig. Het is geïnspireerd op oud-India en het is overal te merken. Het voelt aan als een sprookje, maar heeft ook zeker veel duistere elementen. Het kaart ongelijkheden in de samenleving aan, maar het houdt zich ook terzijde van wat nu het beste is. Er worden verschillende samenlevingen gepresenteerd, die allemaal goede en slechte kanten hebben, en we zien de mensen in het boek de nieuwe culturen ontdekken, maar ook zich verwonderen over waarom iets zo anders geregeld is en waarom bepaalde mensen dingen niet mogen in het ene koninkrijk, maar wel in het andere. Het is zeker geen zwaar boek, je leest er makkelijk doorheen, terwijl er wel veel gebeurd. Er is veel character development, een iets mindere redemption arc (sorry Vidar, maar ik vergaf je nog steeds niet echt), en een uitgebreide wereld.
Nu is het alleen nog hopen dat het boek ook vertaald gaat worden zodat de rest van de wereld ook kan genieten van dit prachtige verhaal.
De redenen dat dit boek geen vijf sterren verdient is door kleine dingetjes. Zo vond ik de wereldkaart wel mooi, maar erg leeg, waardoor hij niet echt iets toevoegde aan het verhaal. Misschien was het leuk geweest als er wat meer namen voor steden waren verzonnen en deze waren toegevoegd, ook al werden ze niet genoemd in het verhaal. Nu leek de wereld erg klein. Verder vond ik Vidar's verhaal niet erg goed. Hij had een reden om de amulet te stelen, maar dat hij opeens uit het niets zich toch had bedacht en toch goed bleek te zijn, vond ik iets te makkelijk. Ook voelde het einde alsof er nog maar weinig papier was en alles opeens moest gaan gebeuren. We leven hoofdstukken lang overal, maar in het paleis in Madur gaat alles opeens heel snel, waardoor ik het vaak opnieuw moest lezen om te volgen wat er nu was gebeurd.